Ondanks dat wij een uur langer kunnen blijven liggen zijn wij natuurlijk veel te vroeg wakker. Na ontbijt 06.30 uur worden wij netjes om 07.00 uur met een bus opgehaald. Wij zijn totaal met 8 mensen. Wij rijden eerst naar de plaats Manapouri, Pearl Harbour, waar wij aan boord gaan van ms Titiroa en het meer van Manapouri overvaren. Het weer begint mooi. De overtocht duurt 45 min. Het meer is 28 km lang en op z'n diepste punt 444 meter. Wij hebben onderweg geen zicht op de omgeving door laaghangende regenwolken en voordat wij op onze aanlegplaats aankomen begint het te regenen. Onze aanlegplaats is van de Mananapouri Power Station, een van de grootste energie centrales in NZ en een van de grootste bouwprojecten in NZ ooit, door de unieke ligging. De Centrale werd o.a gebouwd om de Comalco, aluminiumsmelterij (vanuit bauxiet) 191 km verderop in Bluff aan de zuidkust van het eiland, van stroom te kunnen voorzien. Men is in 1963 aan het project begonnen en werd in 1972 geopend. Vanaf de aanlegsteiger van de energiecentrale rijden wij weer met een bus over een unieke weg van 22 km op een hoogte van 671 meter. Deze weg wordt de Wilmot pas genoemd en werd speciaal, in het regenwoud aangelegd voor de aanvoer van de materialen voor de bouw van de centrale, waaronder turbines van 18.000 kg. Daarna had de weg geen functie meer anders dan toeristen naar Doubtful sound te vervoeren. De weg heeft geen verbinding met andere wegen. In een periode van 60 jaar heeft de natuur de schade die debouw van wegheeftveroorzaakt weer komleet hersteld en de weg weer ingesloten. Wij rijden 45 minuten en komen dan bij de Doubtful sound. Een inham vanuit de Tasman zee met vele armen en gebergten die begroeid zijn. De naaam Doubtful komt van Capt James Cook, die de inham vanuit zee invoer maar niet verder durfde, hij vond het Doubtful (twijfelachtig). Wij gaan de Sound op met een prachtige boot met veel glas voor een goed zicht. Capaciteit is 150 mensen, wij waren met 34 dus genoeg ruimte. Het weer klaart op. Door de hevige regen van de laatste dagen zijn op vele plekken op de bergen, spontaan, watervallen ontstaan. Diekunnen de volgende keer weer ergens ontstaan en lopen. Wij hebben vandaag geluk met het wildlife, wij zien een zeehond, reeën in het wild op de bergen en ....dolfijnen. Jammer, Yvonne kon geen spectaculaire foto's hiervan maken. Wij varen dan naar de monding van deTasman zee. De Pinquins en zeehonden die hier voorkomen zijn vandaag even afwezig. Dan beginnen wij aan de terugreis maar varen eerst nog een zijarm in, de Bay of silence. Hier wordt gevraagd ons niet meer te bewegen, de motoren en electrische apparaten worden uitgezet en het is werkelijk doodstil met alleen de geluiden uitde natuur. Dit houden wij even vol om er van te genieten. Dan moeten wij helaas weer vertrekken. Wij gaan dezelfde route weer terug naar huis. Dit keer schijnt de zon als wij het Manapouri meer over varen en zien dit keer de mooie omgeving wel. Al met al een vermoeiende dag. In het hotel komen wij nog in gesprek met NZ'ers. Wij vertellen waar wij vandaan komen en geven aan hoe groot onze "forests" zijn en de afstanden bij ons. Dan wordt het stil, je ziet ze worstelen met de gedachte van een land zo groot als Madurodam en daar wonen grote mensen !