Gisteren heeft het de gehele dag geregend met laag hangende bewolking en hebben wij niets kunnen zien van de omgeving, die juist zo mooi moet zijn met verschillende bergtoppen die de tot de Zuidelijke Alpen behoren met de hoogste top van de Mount Cook op 3724 meter. Wij zijn de gehele dag in- en rond het hotel verbleven, trouwens het enige vertier hier. Er is geen plaatsje met winkels en bars/restaurants. Het hotel is groot met vele lounge plekken met brandende open haarden ( er werden wat houtblokken aangevoerd) Het hotel heeft meerdere restaurants en bars en een Panorama ruimte waar vandaan je een prachtig uitzicht op de omliggende bergtoppen hebt, alleen vandaag niet. In de ruimten hangen trofeeën en geeft een Oostenrijks/Zwitsers gevoel. Wij hebben s avonds heerlijk Europees en Oosters gegeten en na het genot van een frisdrank sluiten wij de oogjes en doen wij de snaveltjes toe.

Als wij vanmorgen opstaan zitten wij in een geheel andere omgeving. Het is droog weer en de bewolking is weg wat wij nu zien zijn bergen met besneeuwde toppen en de gletsjer. Een adembenemend gezicht. De zon komt op en de bergen krijgen per minuut een ander gezicht en kleur. foto's maken ! Ja maar wij moeten vandaag wel weer verder, nog even dan. Uiteindelijk gaan wij toch maar ontbijten, een geweldig ontbijt. Terug naar de kamer en koffers inpakken, dat gaat na zoveel weken ervaring bijzonder snel. Koffers naar de auto maar die staat stijf onder het ijs, het wordt dus eerst schrappen. Daarna uit checken, dit keer zit een Zuid Afrikaan achter de balie, hoe hij hier terecht is gekomen is ons nog een raadsel. Hij spreekt ons aan in zijn eigen taal, wel leuk converseren. Wij vertrekken en moeten dezelfde weg weer terug als dat wij gekomen zijn want een andere verbinding is er niet. Maar door de heldere hemel en de zon ziet het gebied er nu kompleet anders uit. Wij rijden door een dal omringd door besneeuwde bergen die wij op de heenwegniet konden zien en dan het meer van Pukaki waar wij langs rijden, een geweldig gezicht, het water is de ene keer als je kijkt licht blauw dan weer donker blauw dan weer groen of turquoise. Wij staan meer stil dan dat wij rijden. De kleuren van het water ontstaan door rotsmeel fijngemalen deeltjes die door de (Tasman) gletsjer aan de kop van het meer worden aangevoerd en in het smeltwater blijven steken. Het water is heel erg helder. Wij komen uiteindelijk aan bij de onderkant van het meer, vanwaar je een prachtig gezicht hebt op het meer, met op de achtergrond Mount Cook en aan zijkanten besneeuwde bergketens. Ook hier weer veel fotograferende chinezen en Japanners . Op dit punt staat ook een gedenkteken van een "tahr" dit is een soort berggeit van oorsprong o.a uit de Himalaya. Het verhaal gaat dat in 1904 de graaf van Redford 3 mannetjes en 3 vrouwtjes aan NZ heeft geschonken, een is tijdens de reis gestorven. De resterende vijf zijn hier vrijgelaten. In 1970 liepen hier 40.000 stuks rond die allemaal in dit gebied liepen te grazen. Vanaf 1993 heeft men dit terug gebracht naar 10.000 stuks in een gebied met een omtrek van 50.000 km2 Dit is een mooi verhaal om tijdens een frisdrank uurtje te vertellen. Wordt vervolgd .............