Geday

Het is vandaag een schitterende dag om de stad te verkennen. Wij verblijven in QT MuseumWellington Hotel en dit is wel een heel bijzonder hotel, het is namelijk ook een permanent kunstmuseum met zeer bijzondere objecten, in de stijl van Gaudie en Appel. Onze kamer is volledig ingericht met keuken, vaatwasser, wasmachine en droger. Het hotel heeft voor de inrichting gebruik gemaakt van de kleuren goud en zwart. Het restaurant, ook heel bijzonder, heeft stoelen die met verschillende kleuren stof zijn gestoffeerd, je zou zeggen een rommeltje naar het geeft een bijzondere sfeer en ook dit hotel zit weer op een perfecte locatie, in het midden van het toeristen uitgaansleven. Wij nemen als eerste de hop-on hop-off bus. Deze vertrekt vanaf Cuba, dit is een autovrije winkelstraat met veelrestaurants en bars, zoiets als de Lijnbaan maar dan gezellig. De bus brengt ons o.a boven op de Mount Victoria , een berg die midden in Wellington ligt en vanwaar je 360 gr uitkijk hebt op Wellington en omgeving o.a. Op het vliegveld (vliegtuigen stijgen en landen hier vlak langs je). De bus blijft hier 10 minuten staan om ons de gelegenheid te geven foto's te maken en de chauffeur/gids loopt met ons mee om uitleg te geven en doet zijn verhaal over de aardbevingen en de aardverschuivingen die in Wellington hebben plaats gevonden. Tussendoor vertelt onze gids dat elke NZer vanaf 65 jaar overal in NZ gratis kan reizen met het openbaar vervoer, dit ter bevordering van de gezondheid, mensen blijven in beweging en tegen vereenzaming. Ook wordt gratis en of tegen sterk gereduceerde prijs fitness door de staataangeboden. De medische verzorging wordt hier door de staat geregeld, zoals vroeger bij ons het ziekenfonds dus geen particuliere business, geen dure premies en geen eigen risico. Hier wordt het geld goed besteed. Voordeel je wordt altijd geholpen/verzorgd en nadeelkan zijndat de behandeling en/of opname lang(er) op zich laat wachten dan wij gewend zijn. Ook is een ieder, ook de toerist, door de staat verzekerd voor medische kosten bij ongeval als je zonder schuld daarbij bent betrokken.

Vanaf de berg hebben wij ons ook naar beneden en daarna weer naar boven laten vervoeren met een "Cable car", nu een attractie maarvroeger de manier om boven of beneden te komen. Vroeger hebben ook rijke, aan de berg wonende bewoners, een mini Cable baan laten aanleggen, waarvan er nog enkelen prive worden gebruikt. Als'ook hebben wij NZ's wereld beroemde Nationale museum Te Papa bezocht (ligt tegenover ons hotel) . Dit was een zeer indrukwekkende ervaring. Hier laat men op een interactieve manier het ontstaan van NZ, de vele aardbevingen en Tsunami's uit het verleden zien maar ook datgene dat wij mogelijk nog kunnen verwachten en als gevolg daarvan ook wij aan de andere kant van deze aardbol. Zo hebben wij in een als huiskamer ingerichte ruimte gezeten waar door middel van simulatie men de kamer doet trillen, zoals bij een aardbeving en tegelijkertijd zaten wij naar een tv scherm te kijken naar beelden wat deze schokken teweeg brengen. Er stond ook een soort weegschaal waar je op een plaat gaat staan en de verschillen van de bevingen naar kracht kunt voelen. Er hing alleen een boordje bij met de tekst " out of order". Verder laat het museum de geschiedenis van de Maori's zien. Bij het museum, dus nog steeds tegenover ons hotel, ligt het oude havengebied en net zoals in vele andere havens heeft men het hier erg gezellig gemaakt met buiten terrassen. Als je wat gebruikt en buiten gaat zitten krijg je bij jouw consumptie gratis zonnebrandcreme en een hoed,voor de tijd dat je daar zit, aangeboden tegen het verbranden. NZ en met name Wellington ligt in, voor de mens, het gevarengebied van het gat in de ozonlaag. S avonds hebben wij in de gezellige Cuba straat heerlijk gegeten bij Bristol hotel, tegenwoordig een erg groot, druk en met een Engelse sfeer,restaurant/bar. In de Cuba straat staat ook de "Bucket fontein" ( emmertjes water halen) en weer komen wij, nu een bekende, Nederlander tegen , de beroemde dirigent Edo de Waard, hij hangt met zijn tronie aan de muur van het concert gebouw. Daarna gaan wij naar de Oriental Parade, ook weer op steenworp afstand van ons hotel. Volgens de brochures een toppertje met een mooie kleuren fontein,gelegen in het water van de haven van Wellington. Maar je raadt het al, de fontein werkte niet ( ook hier niet Gerda !) en geen mens in de omgeving te bekennen. Zij wisten waarschijnlijk al wat wij niet wisten, het begon flink te regenen en wij zijn mistroostig naar ons gezellige hotel teruggekeerd. Morgen weer een avontuur